Negen jaar geleden.

17 Juli 1998 is en blijft 'n gedenkwaardige dag. 't Verloop van die dag had ik tot op de minuut gepland. Ik wist al maanden dat hij eraan kwam. Mijn statief stond klaar, de accu's waren opgeladen, de camera had ik grondig nagekeken, niets kon er mis gaan. Tjeu kon komen, de zilveren jubilaris. De stoet vertrok naar de kerk, samen met alle kinderen van de H. Hartschool. En toen ging 't goed mis. Mijn Sony-camera kreeg problemen. Zoals later bleek waren alle voorbereidingen voor niks geweest. Tijdens de H. Mis zou ik voor op 't altaar iets zeggen; dat stond al op papier. Ik begon met :'Beste Tjeu ...." M'n stem stokte, tranen sprongen in m'n ogen, ik stond daar voor joker. Na de mis vonden sommige mensen 't helemaal niet erg dat ik mijn gevoelens voor Tjeu de vrije loop had gegeven.

Jullie begrijpen wel dat mijn emotiole gedrag niets met Tjeu te maken had. Waarschijnlijk met 't slecht functioneren van m'n camera? Ik wist toen echter nog niet hoe ernstig de problemen waren. Alle opnames waren inderdaad totaal onbruikbaar. De camera van 6000 gulden was onherstelbaar beschadigd, daar zou je inderdaad van gaan janken. Maar tijdens dat feest wist ik nog niets van de aard van de problemen. Toch raar die emotie. Voor ik 't vergeet, op 17 juli 1998, werd onze kleinzoon Erik geboren. Ik was opa!!