Junioren, medioren, senioren en Route 40!

.

Goeie morgen, allemaal! Ik heb m'n ochtendwandeling al achter de rug. Route 40 vind je in 't Sint Jans Gasthuis, voor 'n onbekende in Weert, 't ziekenhuis. Vandaag was 't bloedprikdag en dus ging m'n wandeling niet door de natuur, maar door de stad. Ik ontmoette op de vroege morgen drie soorten mensen. In de tunnel naar 't station spoedden zich voornamelijk mannen van 30 tot 40 jaar met aktetas of zwart koffertje, in zwart pak met stropdas, naar hun trein. Ze waren zeer gehaast en konden nog net de tijd opbrengen om de gratis Metro te pakken.

Richting busstation liep de Ipod-jeugd, op weg naar hun school. Ieder was in zichzelf gekeerd, de ogen gericht op de bus. De bus zelf was al half gevuld met Ipodders, netjes op 'n rij, hoofden strak vooruit. Verstand op nul? In 't ziekenhuis volgde ik Route 40. 't Was ondertussen 8 uur. Ik meldde me aan, ze vroegen m'n geboortedatum, ik kreeg nummertje 642 en ging zitten wachten. De teller stond op 632. Ik keek 'ns rond en zag dat ik in 'n seniorennest terecht was gekomen. Ik was zowat de jongste. Niemand had 'n Ipod bij zich, niemand droeg 'n aktetas, maar de mensen hadden wel contact met elkaar. Twee oudere dames maakten me ongevraagd deelgenoot van hun ziektes. 't Woord kanker viel verschillende keren. De andere gesprekspartner had allerhande kuren gehad in Maastricht, haaruitval, gewichtsverlies, man overleden. 't Zat in de familie!! Joa, Jao, mer jaaa ... waat duisse d'r aan, neet? Ik verlangde naar 'n Ipod. Tien minuten later was ik weer buiten, prachtig weer! 'n Wandelaar van mijn leeftijd, riep me toe: "Ochtendstond heeft goud in de mond!" Ik gaf hem gelijk.